Powojenne plany motoryzacyjne
Po zakończeniu II wojny światowej rząd zdecydował się na odbudowę polskiego przemysłu motoryzacyjnego, którego początki sięgały 1919 r. W 1947 r. nawiązano kontakty z przedwojennym partnerem, Fiatem. Doszło do podpisania umowy, na mocy której Włosi mieli wybudować w Polsce fabrykę i rozpocząć produkcję modeli Fiat 508, a następnie Fiat 1100. Jednak interwencja Stalina spowodowała zatrzymanie budowy i wycofanie się strony polskiej z umowy. Władze komunistyczne uważały, że kraje socjalistyczne powinny ze sobą współpracować i niepożądane jest wspieranie zachodnich kapitalistów. Polscy komuniści zerwali kontrakt z włoskim producentem i uzupełnili polsko-sowiecką umowę z 26 stycznia 1948 r. o punkt mówiący o wybudowaniu kompletnej fabryki samochodów osobowych Pobieda wraz z licencją na produkcję tychże. W styczniu 1950 r. Polska zakupiła dokumentację i maszyny do produkcji, przestarzałej już wówczas konstrukcji, GAZ-M-20 Pobieda, znanej w Polsce jako Warszawa M-20.
Fabryka Samochodów Osobowych na Żeraniu
Fabryka Samochodów Osobowych miała być fabryką samowystarczalną, która przy dwuzmianowym systemie pracy, wytwarzać miała wszystko – od podkładek, śrub i nakrętek po główne podzespoły i gotowe pojazdy. 6 listopada 1951 r. z taśmy produkcyjnej FSO zjechała pierwsza Warszawa M-20 zmontowana z części sprowadzonych z ZSRS. Był to pierwszy w powojennej historii Polski samochód produkowany seryjnie. Jednostkę napędową stanowił benzynowy silnik dolnozaworowy M-20 o pojemności skokowej 2120 cm³.
19 września 1953 r. zmontowano pierwszy silnik M-20 w całości wykonany z polskich części. W marcu 1954 r. wykonano z polskich części pierwsze nadwozie, natomiast w lipcu rozpoczęto seryjną produkcję mostów napędowych, wałów napędowych oraz przekładni kierowniczych. W samochodzie już od początku produkcji wykorzystywano przestarzałe rozwiązania. Układ hamulcowy wymagał regulacji co 2000 km, wymiana olejów i filtrów przewidziana była co 5000 km. Poza tym konstrukcja, dzięki swojej prostocie, nie przysparzała użytkownikowi większych kłopotów. Pierwsza, w całości z polskich części, zbudowana Warszawa M-20 zjechała z taśmy produkcyjnej w 1956 r. Ta konstrukcja była produkowana do 1964 r.
Gospodarka Polski ludowej
Po wojnie komuniści narzucili Polsce gospodarkę centralnie planowaną, opartą na sowieckich rozwiązaniach. Proces jej wdrażania zapoczątkowała nacjonalizacja przedsiębiorstw oraz wprowadzenie wszechobecnego monopolu państwowego. Prowadzona była strategia przyspieszonej industrializacji, w wyniku której nadmiernie rozbudowano przemysł ciężki. Narzucony system spowodował dysproporcję w rozwoju poszczególnych sektorów gospodarki.
Przyspieszona industrializacja nie oznaczała postępu technologicznego i innowacyjności. Polska znacząco odstawała pod tym względem od innych państw Europy nie tylko Zachodniej, ale również od niektórych krajów demokracji ludowej. Przykładem tego jest produkcja przestarzałych artykułów na podstawie sowieckich licencji.
