29 września 1944 r. głównodowodzący powstaniem warszawskim, gen. Tadeusz Komorowski „Bór”, wysłał ostatnią depeszę radiową do marszałka Rokossowskiego z apelem o udzielenie wsparcia militarnego. Odpowiedzi w tej sprawie nie otrzymał. Kiedy 30 września pozostała już jedynie część Śródmieścia jako ośrodek obrony, rozpoczęły się rozmowy na temat kapitulacji powstania. 2 października przedstawiciele Komendy Głównej AK podpisali akt kapitulacji, który miał zapewnić powstańcom prawa kombatanckie i humanitarne traktowanie ludności cywilnej.
Po kapitulacji, mieszkańcy Warszawy zostali zmuszeni do opuszczenia miasta. Przeszli przez obóz przejściowy w Pruszkowie, a część z nich trafiła do obozów koncentracyjnych lub na roboty do Niemiec. Żołnierze AK zostali umieszczeni w obozach w głębi Rzeszy. Dzisiejsza Warszawa wciąż pamięta o tym okresie, z zabytków miasta pozostały jedynie ruiny, a wspomnienia o bohaterskich powstańcach przekazywane są z pokolenia na pokolenie.
Upadek Powstania Warszawskiego jest do dziś przedmiotem dyskusji historyków i publicystów. Kontrowersje dotyczą głównie decyzji o jego rozpoczęciu. Największe straty poniosła ludność cywilna, gdyż oddziały niemieckie planowo mordowały całe dzielnice. Na warszawskiej Woli wymordowano ponad 65 tys. ludzi, a na Ochocie około 10 tys. osób. W sumie straty ludności cywilnej szacuje się obecnie na 120-150 tys. ludzi.
Klęska powstania, mimo że tragiczna, stała się także symbolem heroizmu i determinacji Polaków w walce o wolność. Ofiary powstania, wśród których byli m.in. poeci Krzysztof Kamil Baczyński, Tadeusz Gajcy czy aktorzy Franciszek Brodniewicz i Maria Przybyłko-Potocka, są upamiętniane na Cmentarzu Powstańców Warszawy na warszawskiej Woli oraz na Cmentarzu Powązkowskim.
Zniszczenia Warszawy były ogromne. Miasto zostało zrujnowane w 85%
Po zakończeniu wojny, niemieckie barbarzyństwo w stosunku do stolicy Polski zostało skomentowane przez polskiego architekta i autora powojennej koncepcji odbudowy Starego Miasta w Warszawie, profesora Jana Zachwatowicza: „zniszczenie Warszawy przez Niemców nasuwa daleko idące spostrzeżenia. Wśród ruin i zgliszcz wyróżniamy zupełnie łatwo, że najbardziej gruntownym zniszczeniom uległy urządzenia techniczne, przemysłowe oraz obiekty zabytkowe: zamki, pałace, kościoły, pomniki.
